باشگاه تاب آوری: فضای پژوهش، سیاستگذاری و اجرایی حمایت از زنان از طریق توسعه تجانس به عملکرد بهینه نزدیک و نزدیکتر خواهد شد.
و در این میان لمس وجودی مشکلات از ضروریات است. قدرت باز آفرینی و بازسازی زندگی های صدمه دیده منوط به قدرت تاب آوری است.
تاب آوری هم در پیشگیری از صدمات احتمالی و هم در بازیابی و بازسازی، مبتنی بر شواهد و تحقیقات متعدد نقش محوری دارد.
در این یادداشت توجه و تمرکز بر ضرورت آشنایی مددکاران با چگونگی توانمندسازی و توسعه تاب آوری زنان سرپرست خانوار است.
روش از عهده بر آمدن و تسلط بر موقعیت های بحرانی را و هم این طور افزایش احتمال موفقیت در شرایط پرتنش را تاب آوری توصیف و معرفی میکند. تقریباً چهار سال از اعلام بین المللی سال تاب آوری زنان میگذرد و امروز به دنبال یافتن پاسخی برای این سوال هستیم که چه عواملی باعث میشود زنان آسیب دیده از بلایای طبیعی، سوانح و سایر معضلات اجتماعی زندگی را در سلامت و امنیت بیشتر و بهتری ادامه دهند؟
بر همگان روشن است که (زنانه) بودن مسأله، اهمیت مضاعف موضوع مطروحه را یادآور میگردد چرا که زنان همزمان تربیت میکنند، پرورش میدهند، ایمنی و امنیت می آفرینند و سلامت نسل فعلی و نسل آتی منوط به وجود ایشان است. به نظر میرسد با حمایت و تقویت زیر ساختهای اجتماعی، تمرکز و توجه بیشتر به دارایی و تواناییهای مخاطب، توسعه آموزشهای اثربخش خصوصاً در حوزه ارتباطات و حمایت یابی، ترویج و تقویت امید و نکونگری و خوش بینی، افزون سازی برنامه های مهارت آموز تأثیر شرایط منفی و صدمات احتمالی را میتوان کاهش داد.
خلق و خوی مثبت، توانایی حل مساله ، اعتماد بنفس، ایمان ودر نهایت اعتقادات مذهبی هم از مولفه های کارساز و ضروریات هستند. تاب آوری در اینجا نیز همانند سایر عرصه ها تقسیم بندی خاصی از خوب وبد ارایه نمیکند بلکه توضیح و تفسیری از فرایند پایداری و موفقیت ارایه میدهد که متضمن حفظ و بازیابی سلامت است.
اما آنچه که بدیهی است این مسأله هم همانند موضوعات از این دست دارای ویژگی هایی به قرار ذیل است:
الف) تعداد متغییرهای آن بسیار زیاد است
ب) روابط این تعداد متغییر بسیار پیچیده است
ج) کلیت سازه به سبب تعدد و تنوع و پیچیدگی و پردامنه گی فرآیندها میتواند نسبت به کمینه هر مقدار از هر متغییر تأثیرپذیر باشد
خوشبختانه بسیاری از سازمانهای دولتی و غیردولتی که درارتباط با زنان سرپرست خانوار متولی و مأمور هستند فصل جدیدی از توجهات و اعتبارات و پژوهشهای خود را به مقوله (تاب آوری) اختصاص داده اند و این مسأله از آنجا اهمیت و جلوه بیشتری هم پیدا کرده است که تا ده سال آینده یعنی تا سال ۲۰۲۵ میلادی ایران ریاست کمیسیون تاب آوری سازمان صلیب سرخ جهانی را نیز بعهده دارد.
انتظار میرود جامعه مددکاران نیز به فراخور پیش بینی های سازمانی و شرح وظایف محوله، نسبت به آشنایی هر چه بیشتر با این مقوله روانشناختی اقدامی شایسته بعمل آورد.
از برگزاری همایش های ترویجی و تبلیغی در سطح ملی تا اجرای کارگاههای تخصصی و دوره های آموزشی ویژه در سطح استانها و شهرستانها، ضرورتی است که دیگر نمیتوان نادیده اش گرفت.
بایستی به این باور رسیده باشیم که سرمایه گذاری در تاب آوری حقیقتاً یک فرصت است.
چرا که واقعاً ما توانایی مسدود کردن و از بین بردن و در بعضی موارد حتی تحت کنترل در آوردن عوامل تهدید کننده را نداریم و این جا دقیقاً همان جایی ست که تاب آوری ضرورت وجودی خود را از طریق قدرت سازگاری و تعامل مثبت و سازنده با عوامل آسیب زا تعریف و بروز میدهد.
در خاتمه اصل ساده ای را یادآور میگردد که در آموزش، توسعه پیشگیری و مداخله و مقابله و درمان همراه همیشگی ماست:
هر چه زودتر ، بهتر
از سری مقالات و یادداشتهای توانمندسازی زنان سرپرست خانواده
